Dewizy herbowe i heraldyczne
Zdjęcie - Wikipedia. "Pałac w Kozłówce, dewiza Zamoyskich "To mniey boli"
Dewizy herbowe i heraldyczne nie stanowiły zasadniczej części herbu. Pojawiły się w XV wieku, a początek brały nieraz z bojowych haseł rycerskich. Powszechne stały się w heraldyce nowożytnej. W polskiej heraldyce stosunkowo rzadkie, liczniej zaczęły występować dopiero w XVIII i XIX wieku i to częściej u polskich rodów utytułowanych oraz przy herbach pochodzących z indygenatu. Dewizy umieszczano na wstęgach pod tarczami herbowymi. Treść wielu dewiz była pompatyczna i zawierała wzniosłe sentencje.
• Czartoryskich – „Bądź co bądź” oraz "Le jour viendra" /Przyjdzie dzień/
• Lubomirskich "Nil conscire sibi"/ Niczego nie poznawać dla siebie/ oraz "Patriam versus" /W stronę ojczyzny/
• Sapiechów – „ Crux mihi certa salus” / Krzyż moim pewnym ocaleniem/
• Krasińskich – „ Vaillance ad honorem” / Wszystko z honorem/
• Ostrowskich – „ Dei servus sim” / Sługą Boga jestem /
• Zamoyskich – „To mniey boli”
• Wielopolskich – „ Nunguam retrorsum” / Nigdy nie cofnę się wstecz?
• Radziwiłłów – „ Bóg nami rządzi”
• Tarnowskich „ Tendit ad ardua viritus” / Cnota zmierza ku pokonaniu trudności/
• Potockich - „ Scutum opponebat acuto” / Tarczy przeciwstawię tarczę/ oraz „Ad pietatem proni” / Gotowi do pobożności/
• Sanguszków – „Z przekonania”
Zacytowane z artykułu : Jerzy Hall – „ Herb znamię czasu cz.3”